قبلا هم گفتم باز هم تاکید می کنم که روحیه آدمها در بزرگسالی از زمان کودکی ساخته می شه...خیلی فرق می کنه که تو از بچگی به یکی بگی تو فقط باید بشینی بزنی توی سر خودت و گریه کنی که بی مقداری و این زندگی بی ارزشه،تا این که مدام بهش روحیه بدی و بگی اگه تلاش کنی به تمام آرزوهات می رسی...چند سال پیش وقتی تیم ملی فوتبال برزیل با تمام بزرگانش از جمله رونالدینیو به سختی از سد تیم ژاپن گذشت،من گفتم این روحیه جنگنده ژاپنی ها برمی گرده به آموزش هایی که در کودکی دیدن و به کارتون فوتبالیست ها اشاره کردم و با تشبیه اون به شرایط خودمون گفتم که نسل ما با تماشای کارتون هایی چون بچه های کوه آلپ،مهاجران و خانواده دکتر ارنست بزرگ شد و برای همین نسل ما نسبت به بعدی ها(بدون هیچ خودستایی و قصد تحقیر)نسبت به مسائل انسانی و خانوادگی حساس تره چون از بچگی یادمون دادن به این چیزها توجه داشته باشیم....کار به بازی دیروز ایران با کره ندارم،هیچ اظهار نظری هم نمی کنم چون می دونم جلوتر از من یه لشگر منتقد صاحب نظر دارن تیم رو تیکه و پاره می کنن،ولی می خوام روحیه جنگندگی ژاپنی ها رو برای مرتبه دوم ستایش کنم،که در برابر میزبان و در حالی که همه چیز علیهشون بود،دو بار عقب افتادن و در حالی که ده نفره بودن نه تنها جبران کردن که در دقیقه نود با زدن سومین گل،نه تنها قطری ها رو به زانو در آوردن،که یه بار دیگه نشون دادن نسلی که با روحیه یکپارچگی،تلاش و جنگندگی بزرگ می شه،در آینده قله های رفیع آرزوها رو یکی پس از دیگری فتح می کنه......به این امید که روزی عوض قمپز در کردن و فخر هزاران سال پیش رو فروختن،یاد بگیریم از واقعیت های موجود برای پیشرفتمون الگو بگیریم....تکبیر!(لبخند دندون نما!)
۲ نظر:
تکبیر هم داره.حاج آقا فرهاد دوباره رفتند بالا منبر.
خانه از پایبست ویران است.
راستی مگه این موقع از سال چه خبره؟
ارسال یک نظر