اولین پست سال و دهه نود

سلام...سال نو مبارک!...ایشالا سال و دهه بسیار خوبی در پیش رو داشته باشین و ده سال دیگه وقتی به این نقطه می رسین خودتون رو از هر نظر جلو و بالاتر از الان ببینین....

امروز داشتم فکر می کردم که هیچ متوجه شدیم که تمام روزهایی که از شروع سال تا به امروز سپری شد،اولین از نوع خودش بوده؟منظورم اینه که از دوشنبه که عید بود،ما اولین دوشنبه سال و دهه رو تجربه می کردیم و بعد به ترتیب سه شنبه،چهارشنبه و...تا رسیدیم به امروز که چرخه تکرار شد...شما رو نمی دونم،ولی برای من همیشه اولین ها مزۀ دیگه ای داره،انگار از جنس متفاوتی باشه...اولین روز مدرسه،اولین دوست،اولین پول تو جیبی،اولین عشق!...هیچ یادمون مونده اولین بار از کی خوشمون اومده؟معمولا این یه مورد از یاد کسی نمی ره...یادش به خیر برای من بیست سال پیش بود!...جان؟نخیر سن خودت زیاده،من یه کم زود شروع کردم وگرنه سنی نداشتم...بچه بودم،بچه و ساده انگار...البته فکر نمی کنم الان هم خیلی بزرگ شده باشم،هنوز در بعضی موارد ساده اندیشی دوران بچگی مو دارم،انگار هیچ وقت قرار نیست در اون زمینه بزرگ بشم...

امسال رو متفاوت شروع کردم،بین خودمون بمونه ولی نوشتن چهارمین کتاب و دومین رمانم رو شروع کردم...اسمش فعلا سوداگره و داستان پسری است که در نوجوونی یه نفر رو که خیلی براش عزیز بوده گم می کنه و سالها بعد،وقتی به اندازه همون سن نوجوونیش بزرگتر شده بوده،اونو پیدا می کنه و نکته جالب اینه که با گذشت سالها اون هنوز همون سنی است...چی؟چیکار کنم خب؟من عادت دارم تم های غیر از آدمیزاد بنویسم،احتمالا این کتابم هم مثل سه کتاب قبلیم توقیف می شه!....البته طبق معمول هیچ اهمیتی نمی دم،جلوی هرچیزی رو بشه گرفت جلوی قلم رو نمی شه،یه روزی کتابهای من هم سر از ویترین مغازه ها در می آره،چه باشم،چه نباشم!....

سال خوبی داشته باشد بچه ها،از صمیم قلب آرزو می کنم که دهه جدید دوره ای باشه که همه به آرزوهای ریز و درشتمون می رسیم...آخرهفته و چند روز تعطیلی باقی مونده بهتون خوش بگذره،عیدتون هم مجددا مبارک،صد سال به از این سالها!

سرگذشت ده ساله من

خب بالاخره رسیدیم به روز آخر...شوخی نیست،چند ساعت دیگه یک دهه ورق می خوره...به پشت سرم که نگاه می کنم و روزهای اول ورود به دهه هشتاد رو به یاد می آرم می بینم من چه قدر کم تجربه بودم...نه جامعه ام رو می شناختم و نه آدم هاشو...می تونم بگم بزرگترین تجربه ای که در این ده سال،اون هم به تلخی،کسب کردم حقیقت آدم های اطرافم بود...البته خودم هم همچین حلیم و سلیم نبودم،یه جاهایی به شدت با خودم تعارض پیدا کردم،می تونم بگم در طی این ده سال به اکثر ضعف هام چیره شدم جز یکی که ظاهرا قسمته باهام به دهه بعد بیاد،بلکه یا من برای همیشه مغلوبش کنم،یا اون منو!

از این غر و لند ها که بگذریم،سال هشتاد و نه و متعاقب اون دهه هشتاد دوران موفقی بودن...من امسال بازنویسی کتاب آواز درنا رو بعد از ده سال تموم کردم،به دو کشور خارجی سفر کردم و در یک فیلم سینمایی بازی کردم،در کارم پیشرفت داشتم و سرپرست پروژه شدم و با آدم های زیادی در دنیای حقیقی و مجازی آشنا شدم...

می تونم بگم امسال برگشت کاملی به شروع دهه هشتاد داشتم،با این تفاوت که هم خودم و هم احساسم دست چندم شدیم...یه رویایی از بچگی باهام بزرگ شده،چیزی که منو به گذشته و فرد خاصی مرتبط می کنه،نشونه های اون فرد رو در در طی این دهه در روح دو سه نفر دیدم ولی پیداش نکردم،می تونم بگم این ناکامی بزرگترین حسرتی است که با خودم به دهه بعد می برم...

خب رسیدیم به بررسی عملکردم در دهه گذشته،یه چیزی بگم و اون این که من هیچ ابایی از گفتن اسرارم ندارم،اون قدر شجاع هستم که از عواقب حرفهام نترسم،با این حال برای این که این پست سر به فلک نزنه،در توصیف هر سال بیشتر از یکی دو سطر نمی نویسم،باقیش بمونه توی سینه ام و صندوقچه اسرارم تا با خودم به فراموشی سپرده بشه:

سال هشتاد:زخم خورده از دهه ای پر فراز و نشیب،تکلیفم بعد از ده سال با اونی مشخص شد که تمام بچگیم رو باهاش جنگیده بودم...اون برد،من باختم...ولی یاد گرفتم که هر چیزی با زور به دست نمی آد،باید صبور بود و به روح افراد نفوذ کرد...نوشتن پیش نویس اولیه کتاب آواز درنا در اون سال تموم شد و من در صدد بازنویسی و انتشارش بر اومدم،اون موقع ها فکر می کردم که کار تا آخر سال تمومه ...

سال هشتاد و یک:با دوستی با یک دختر شروع شد،اولین و آخرین دوست دخترم...می دونی،یه چیزی رو درخودم فهمیدم،یه تفاوت بزرگ با تمام هم جنس هام،من تنوع طلب نیستم،دست کم احساسم رو دوست ندارم دست به دست کنم،من یا یکی رو دوست دارم و تا آخر باهاش ادامه می دم،یا هر چیزی که ازم بهش تعلق بگیره دوست داشتن نیست...از اون موقع بود که جست و جوم رو شروع کردم،تلاش برای پیدا کردن بزرگترین روحی که می تونم لمسش کنم...نوشتن آواز درنا ادامه داشت...

سال هشتاد و دو:اوج اعتماد به نفس...در این سال به واقع هفده ساله بودم...از ته دل احساس شادی و آزادی می کردم و خودم رو قادر به فتح هر قله ای می دیدم...در این سال بود که معجزه ای رخ داد...همبازی بچگی بعد از هشت سال سر و کله اش پیدا شد...روحش منو جذب کرد،سال در حالی تموم شد که من خودمو در چند قدمی لمس کردن روحش می دیدم...نوشتن کتاب ادامه داشت...

سال هشتاد و سه:با خاک یکسان بودم...می تونم بگم به اعماق پوچی پرتاب شدم...روحم رو از دست دادم و فقط به قصد خروج از برزخ می نوشتم و می نوشتم...سال سختی بود که پس لرزه هاش به سال بعد هم تسری پیدا کرد،تمام امیدم شده بود نوشتن کتاب،جلد اول آواز درنا در این سال به پایان رسید...

سال هشتاد و چهار:زیر خاک نبودم ولی فاصله زیادی هم ازش نداشتم...آخرین تلاشم رو برای همبازیم کردم،اما روحش اونی نبود که دنبالش بودم...مجبور شدم دو تا از بهترین خصلت هام رو که سال ها بهش افتخار می کردم کنار بذارم...این بهایی بود که برای معمولی شدن و آزادیم پرداختم...می تونم بگم در این سال به هر چیزی که روزگاری برام خفت بود تن دادم و عین یه مست لایعقل تو چیزهایی که حالم رو به هم می زد فرو رفتم...با این حال کتابم بهم امید می داد...جلد اول کتاب آواز درنا رو با هزار امید و آرزو بردم برای چاپ ولی از همون اول باهاش مخالفت کردن و کتاب توقیف شد...

سال هشتاد و پنج:با امیدواری شروع شد...نوشتن کتاب دوم آواز درنا رو به رغم توقیف جلد اولش شروع کردم...از تلخی دو سال گذشته فاصله گرفتم...رجعتی داشتم به حس و حال سال هشتاد و دو و شور هیفده سالگی...دقیقا از تاریخ سی و یک شهریور بود که تصمیم گرفتم دوباره اوج بگیرم...البته حسرت دو خصلتی که در سال هشتاد و چهار دفنشون کرده بودم همراهم بود...دیگه یه وجهم عادی شده بود و سعی کردم دست کم در اون بهترین باشم...دو سفر داشتم به کشورهای اطراف...در این سال بود که حس کردم دارم با تجربه تر می شم...

سال هشتاد و شش:خیزم رو به سمت آرزوهای دست نیافتنیم شروع کردم...می تونم بگم این سال آماده سازی بود برای سه سال موفق بعدش...نوشتن کتاب دوم آواز درنا ادامه داشت...دوستان وبلاگی و حقیقیم زیاد شدن...خودم رو دوباره متفاوت حس کردم...چند وجهی...احساس کردم می تونم ورای زمان حرکت کنم...در این سال بیش از پیش هیفده ساله بودم...از نظر مالی هم سال خوبی بود و سوز برف رو خریدم و البته تا آخر سال زیر فشار قسط هاش بودم...اون سال،سال صرفه جویی بود...

سال هشتاد و هفت:بهترین سال عمرم در دهه هشتاد...پرواز در اوج رو تجربه کردم...در شروع سال برای خودم سه هدف بزرگ معین کردم که در آخر سال به هر سه تاش رسیدم...حالا فقط از نظر روحی هفده ساله نبودم،از نظر جسمی هم تونستم خودم رو به مرزی بالاتر از اون دوران برسونم...نوشتن کتاب دوم آواز درنا-که به سرنوشت کتاب اول دچار شد-رو در این سال تموم کردم و بلافاصله پشتش نوشتن کتاب سوم رو شروع کردم...شش ماهه دوم سال هشتاد و هفت فوق العاده بود،با ورود به ورزش ووشو در دنیای جدیدی به روم باز شد...سر و کله روح دیگری هم پیدا شد،نشونه ای که دنباش بودم رو در اون احساس کردم،باز تا چند قدمیش پیش رفتم و در آخرین لحظه گمش کردم،ناامیدی اومد سراغم ولی اون سال اون قدر موفقیت کسب کرده بودم که نذاشتم چیزی روی خوشحالیم تاثیر بذاره...

سال هشتاد و هشت:در تداوم سال قبل،بسیار موفق تر بود...از هر نظر احساس تجربه و موفقیت کردم...روابطم با همه به سطح رضایت بخشی رسیده بود...نوشتن جلد سوم کتاب آواز درنا ادامه داشت...تمام سال رو در جست و جوی روحی که سال قبل گم کرده بودم صرف کردم،اما در آخرین لحظات،نشونه هاشو در یه نفر دیگه دیدم...این بار عجله نکردم،گذاشتم سرنوشت اون جوری که دوست داره بازیم بده...خودمو سپردم به جریانش...نشونه ها خود به خود قوی و قوی تر شد...من در پایان سال خستگی چند سال نوشتن و جست و جو کردن رو در وجودم احساس می کردم،مصمم شدم در سال بعد به اون چه می خوام برسم،نوشتن کتاب رو تموم کنم و روح گمشده ام رو به دست بیارم....

سال هشتاد و نه:به وعده ای که سال قبل به خودم داده بودم عمل کردم...دیگه می دونستم فقط خودم موندم...کتاب سوم تموم شد،نگهش داشتم برای زمانی که فضا برای منتشر کردنش باز بشه...در عوض نشونه ها رو دنبال کردم،روح گمشده ام رو در چند قدمیم دیدم و به وجد اومدم اما صداشو در نیاوردم...گذاشتم ریسمونی که منو بهش متصل می کرد همین طور ضخیم تر بشه،بالاخره اهلی شدم،خودمو در چند قدمی تحقق افسانه شخصیم دیدم،اما یک لغزش منو از هدفم دور کرد،برای همین هم در اول این پست گفتم رجعتی داشتم به شروع دهه هشتاد،چون اون موقع هم تکلیفمو با افسانه ام نمی دونستم...به هر حال ناامید نمی شم،می رم که این آخرین هدف رو هم در دهه نود محقق کنم،یا افسانه رو به دست می آرم،یا خودم افسانه می شم...

سال نو مبارک،دهه جدید بر همه شما پیروز باد!

کوزت بازی

این روزها به قول یکی از بچه ها-یادش به خیر-مدام شیفت عوض می کنم...از دیوار سابی و پرده شویی به فیلمبرداری در مسابقات...خب توی خونه که مرد خانواده محسوب می شم و بخوام و نخوام روم حساب می کنن،ظاهرا بیرون از خونه هم این طوریه...حس خوبی بهم دست می ده وقتی بهم اعتماد می کنن،همیشه دوست داشتم تکیه گاه باشم....

خلاصه اینه که تعریف کردنی چیز به خصوصی ندارم...کار و کار و کار...واقعا به این تعطیلی دو هفته ای نیاز دارم...گاهی آرزو می کنم ای کاش یه ثروت کلونی داشتم،می ذاشتم بانک و با سودش زندگی می کردم و تا می شد می نوشتم...با اتمام کتاب آواز درنا،به شدت احساس خلاء می کنم و دلم می خواد باز بنویسم...یه موضوع توی ذهنم وول می خوره،سوژه ای که می دونم-بی تعریف-مثل آواز درنا تنها کسی خواهم بود که می نویسمش...دست کم توی ایران...نویسنده های خارجی که هرچی فکر کنی نوشتن...

برای پست آخر سال حرف زیاد دارم،ولی نمی خوام از حدی فراتر برم،چیزهایی هست که شما خبر ندارید و فقط برای خودم مفهوم پیدا می کنه،شاید از گفتن اونها صرف نظر کردم...در هر صورت دلم می خواد وداع خوبی با دهه موفق هشتاد داشته باشم...دهه ای که از هر نظر برام توام با تجربه و شکست و موفقیت بود...به دهه بعدی به عنوان دوران سخت زندگیم نگاه می کنم،باید با خودم رو راست باشم،سال ها سپری شده و بعید می دونم در پایان دهه بعدی،همه عزیزانم باهام باشن...باید صبور و واقع بین باشم...خب البته فعلا که اون روزها از راه نرسیده،من هم که از فردام بی خبرم،شاید من زودتر از اونها رفتم...چی؟نه آیه یاس نمی خونم و زبونم رو هم گاز نمی گیرم،زندگی به رغم پیچیدگیش خیلی سر راست تر از اون چیزی است که فکرشو می کنیم...یه لحظه بعد ممکنه نباشی....بی خیال،به قول پانتی(اون هم یادش به خیر)نورمایند!....

خب بچه ها هفته آخر در پیشه،هرچند بعدش یه هفته دیگه هم داریم ولی نصفه کاره اس،پس هفته بعد عملا تنها هفته کامل و با هویت سال و دهه اس،سعی کنیم ازش مفید استفاده کنیم...براتون روزهای پایانی خوشی رو آرزو می کنم....به امید فرداهایی بهتر!

نفس های آخر دهه هشتاد

سال رسیده به دو هفته پایانیش...بهتره بگم دهه رسیده به آخراش...خیلیه ها،حساب کن،دو هفته دیگه یک دهه ورق می خوره،ده سالی که بدون شک برای هر کسی متفاوت گذشته ولی خدا رو شکر برای من خوب بوده....می تونم به جرئت بگم در تداوم دهه هفتاد که یکی از بهترین دهه های عمرم بود،دهه هشتاد هم سرشار از موفقیت و تجربه بوده...کارهای زیادی در این ده سال انجام دادم که سعی می کنم در پست آخر سال به اهمش اشاره کنم.....تنها یک مورد بود که به عنوان ناکامی با خودم از دهه قبل به این دهه آورده بودم که در همین ماه های پایانی سال دارم سعی می کنم اون رو هم جبران کنم...شاید دیر باشه،شاید دیگه نشه جبرانش کرد،ولی من تلاشم رو می کنم،من در زندگیم هر چی رو اراده کردم به دست آوردم و این یه دونه رو هم به هر شکلی هست و البته با صبر و تلاش خودم به دست می آرم...البته به امسال و این دهه وصال نمی ده ولی...دهه نود گوش کن!دارم یکی از آرزوهای برآورده نشده ام رو،در واقع برزگترینش رو با خودم پیشت می آرم تنها به این امید که در دوره تو بتونم بهش برسم...من می خوام کامل بشم،می خوام به تعادل برسم،و تو همون فرصتی هستی که باید ازش استفاده کنم....می دونم که مثل همیشه به راحتی نمی ذاری به هدفم برسم ولی من سلاح همیشگی مو دارم و با همون به جنگت می آم،صبر و پشتکار..........
در این روزهای آخر برای شما هم موفقیت رو آرزومندم،من واقعا ده سال پرباری رو پشت سر گذاشتم،به خیلی از مفاهیم رسیدم که در شکل گیری شخصیتم موثر بود،روی هم رفته به خودم نمره قبولی می دم و از حالا کمربندهام رو سفت می کنم تا در دهه بعدی کاستی هامو برطرف کنم...دهه نود آماده باش که می خوایم ده سال موفق تر رو باهات تجربه بکنیم!!