کوزت بازی

این روزها به قول یکی از بچه ها-یادش به خیر-مدام شیفت عوض می کنم...از دیوار سابی و پرده شویی به فیلمبرداری در مسابقات...خب توی خونه که مرد خانواده محسوب می شم و بخوام و نخوام روم حساب می کنن،ظاهرا بیرون از خونه هم این طوریه...حس خوبی بهم دست می ده وقتی بهم اعتماد می کنن،همیشه دوست داشتم تکیه گاه باشم....

خلاصه اینه که تعریف کردنی چیز به خصوصی ندارم...کار و کار و کار...واقعا به این تعطیلی دو هفته ای نیاز دارم...گاهی آرزو می کنم ای کاش یه ثروت کلونی داشتم،می ذاشتم بانک و با سودش زندگی می کردم و تا می شد می نوشتم...با اتمام کتاب آواز درنا،به شدت احساس خلاء می کنم و دلم می خواد باز بنویسم...یه موضوع توی ذهنم وول می خوره،سوژه ای که می دونم-بی تعریف-مثل آواز درنا تنها کسی خواهم بود که می نویسمش...دست کم توی ایران...نویسنده های خارجی که هرچی فکر کنی نوشتن...

برای پست آخر سال حرف زیاد دارم،ولی نمی خوام از حدی فراتر برم،چیزهایی هست که شما خبر ندارید و فقط برای خودم مفهوم پیدا می کنه،شاید از گفتن اونها صرف نظر کردم...در هر صورت دلم می خواد وداع خوبی با دهه موفق هشتاد داشته باشم...دهه ای که از هر نظر برام توام با تجربه و شکست و موفقیت بود...به دهه بعدی به عنوان دوران سخت زندگیم نگاه می کنم،باید با خودم رو راست باشم،سال ها سپری شده و بعید می دونم در پایان دهه بعدی،همه عزیزانم باهام باشن...باید صبور و واقع بین باشم...خب البته فعلا که اون روزها از راه نرسیده،من هم که از فردام بی خبرم،شاید من زودتر از اونها رفتم...چی؟نه آیه یاس نمی خونم و زبونم رو هم گاز نمی گیرم،زندگی به رغم پیچیدگیش خیلی سر راست تر از اون چیزی است که فکرشو می کنیم...یه لحظه بعد ممکنه نباشی....بی خیال،به قول پانتی(اون هم یادش به خیر)نورمایند!....

خب بچه ها هفته آخر در پیشه،هرچند بعدش یه هفته دیگه هم داریم ولی نصفه کاره اس،پس هفته بعد عملا تنها هفته کامل و با هویت سال و دهه اس،سعی کنیم ازش مفید استفاده کنیم...براتون روزهای پایانی خوشی رو آرزو می کنم....به امید فرداهایی بهتر!