انزوا طلبی

در این شیش هفت سالی که این وبلاگ رو دارم پیش اومده بود که اینجا خیلی مهجور بیفته و من اغلب در چنین مواقعی می رفتم سراغ وبلاگ های دیگه و اونایی که ازشون خوشم می اومد رو دعوت به تبادل لینک می کردم و به این ترتیب دوباره خواننده هام زیاد می شد...اما این دفعه دیگه نمی خوام این کار رو بکنم...شاید این حس موقتی باشه ولی در حال حاضر احساس می کنم خیلی دنبال این و اون رفتم...واقعا اگه نبودنم برای کسی مهم نیست چه لزومی داره که مدام برای تداوم رابطه پیش قدم بشم؟اگه جدا دلشون برام تنگ نمی شه و یادم نمی افتن پس بذار من هم کمکشون کنم!....می دونم چندان حرف جالب و امیدوار کننده ای نیست ولی جدا خسته شدم، خسته خسته...هرگز اهل امتیاز گرفتن از طریق کبر کردن نبودم و الان هم چنین تصمیمی ندارم ولی برای اولین بار می خوام به همین داشته هام بسنده کنم،با همین یکی دو خواننده ای که دارم ادامه می دم!

جواب به مهسا:خواهش می کنم،خوشحالم که به دردت خورد!(لبخند)

جواب به کبی:ممنون،من برای شما آرزوی حال خوب تری رو دارم!

شاد باشید بچه ها،مواظب خودتون باشید....