جواب ابلهان خاموشی است

می گن یه بار داش آکل داشته توی میدون شهر برای خودش قدم می زده،یه بچه مزلف می آد بهش گیر می ده و می گه:

دیشب در خدمت ما بهت خوش گذشت؟

داش آکل نگاه به بچه مزلفه می کنه،می گه اگه بزنم توی گوشش،آبروی خودم می ره چون می گن پهلوون شهر روی یه بچه مورد دار مردنی دست بلند کرده،اگر هم نزنمش،طرف رو جو می گیره که من روی داش آکل رو کم کردم!.......شده حکایت من،یکی که معلوم نیست زیر کدوم بوته ای عمل اومده،هر چی لیاقت خودش بوده برگشته توی کامنتدونیم بهم گفته،متاسفانه به دلیل رکیک بودن جملاتش مجبور شدم کامنتشو پاک کنم،وگرنه می ذاشتم بقیه هم بخونن تا درست و حسابی آبروش بره!چون اون که با این درفشانیش فرهنگ خونوادگی خودشو به نمایش گذاشته،از من چیزی کم نشده،فقط برای خودم متاسفم که یه بچه که حاضرم شرط ببندم سن شو ضربدر دو هم بکنی هم سن من نمی شه،باید بیاد شکایت زجری که شب قبل کشیده رو به من بکنه!

بگذریم،می خواستم بیام با تابستون 89،آخرین تابستون دهه هشتاد خداحافظی کنم که یه ابله پا گذاشت روی آنتن....خب در یه جملۀ کوتاه باید بگم تابستون خوبی بود...شروعی رویایی داشت و پایانی آرام...برای آخرین بار شبح گم شده نوجوونیم رو جست و جو کردم،یافتم و از دست دادم و می سپرمش به دهه هشتاد تا با خودش ببردش...شکر خدا از نظر روحی در اوج بودم...با مشکلاتم خیلی خوب کنار اومدم و ثمره تجربیاتم رو بیش از پیش برداشت کردم...در زمینه جمع آوری خاطرات خوب موفق بودم،همین طور در زمینه ورزش و نویسندگی...بازگشتی داشتم به عادات فراموش شده ام و خوشحالم که می بینم هنور برام لذت بخشه...در کنار دوستانم تابستون موفقی رو پشت سر گذاشتیم،در سختی ها و شادی ها با هم بودیم...روی هم رفته خوب بود،بخوام به همه موارد اشاره کنم طولانی می شه،در هر صورت آخرین تابستون دهه،ممنون که برام لحظات خوبی رو به همراه داشتی و بیشتر ممنون که بهم این فرصت رو دادی که بهتر و شادتر از گذشته تجربه ات کنم...به خدا می سپارمت تا سال بعد که دوباره از صفر متولد می شی و تا ده سالگی،تحت نام دهه ای جدید،منو به چالشی جدید دعوت می کنی....بدرود،دیدار به قیامت!...