اگه می خوای دیگران دوستت داشته باشن،تو هم باید اونها رو دوست داشته باشی!....این جمله رو سالها پیش وقتی یه نوجوون دبیرستانی بودم شنیدم و تا به امروز یادم مونده...البته تا مدتها به عمق فلسفه ای که پشتش هست پی نبرده بودم،چهارسال پیش بود که کم کم شروع کردم بهش فکر کردن و دیدم نه بابا این جمله مفهوم خیلی گسترده ای داره،با این حال باز درست متوجه اش نشدم تا همین چند وقت پیش که دوزاریم قشنگ افتاد...می دونی،یه چیزایی هست وقتی از دهن دیگرون می شنوی،فکر می کنی خیلی آسون و پیش پا افتاده اس و حتما خودت اینو می دونستی،ولی وقتی روش فکر می کنی،می بینی دلیل بیشتر شکست هات بی اعتنایی به همون چیزاییه که فکر می کردی می دونی...یه ماه پیش بود،یه دفعه این جمله توی ذهنم طنین انداخت،احساس کردم دارم یه مفهوم جدید ازش استخراج می کنم،یه توضیح ابتدایی که امروز صبح پیش از رفتن به تمرین به کنهش پی بردم و تازه فهمیدم که ای دل غافل چه قدر از زندگی عقبم!...تا به حال شده بگی چرا من هرچی به دیگران خوبی می کنم،قدرم دونسته نمی شه؟حتما گفتی،این جمله هم شاید به گوشت آشنا باشه "هر کاری می کنم،هرچی بهش لطف می کنم،باز اعتنایی نمی کنه"،معمولا این شکایتی است که خانومها بیشتر می کنن تا آقایون ولی جهانشموله...حالا،هیچ فکر کردی چرا این حالت پیش می آد؟که تو خودت رو وقف دیگرون کنی ولی باز قدرت دونسته نشه و احساس خسران کنی؟نمی دونی چرا؟یه بار دیگه اون جمله ای که بالا گفتم رو بخون و این جوری که من امروز صبح برای خودم تعبیرش کردم بخون،فکر کنم تو هم دوزاریت بیفته و جرینگی صدا بده: ؟
اگه می خوای دیگران دوستت داشته باشن،یاد بگیر اون ها رو جوری که می پسندن دوست داشته باشی! ؟
گاهی اوقات هست که ما فکر می کنیم داریم به یکی خوبی می کنیم،یا به خاطرش به آب و آتیش می زنیم،در حالی که از نظر طرف مقابل هیچ یک از کارای ما مفهوم خوبی نمی ده،اصلا اون کارها رو خوبی نمی دونه که بخواد قدرشناس باشه،کار به این ندارم که طرف مقابل چه قدر قضاوتش درسته،می خوام بگم اکثرا چون یه طرفه و با پیش فرض خودمون پیش می ریم نتیجه نمی گیریم...فکر می کنم درست این باشه که اول سعی کنیم دیدگاه یه نفر رو بشناسیم،در واقع این زحمت رو به خودمون بدیم،به خصوص ببینیم اون چه چیزایی رو خوب می دونه و می پسنده،بعد به خودمون مراجعه کنیم و ببینیم اصلا اهل انجام کارایی که اون خوب می دونه هستیم؟بهمون بر نمی خوره؟خفیف نمی شیم؟اگه جواب مثبت بود ادامه بدیم....چی؟خودت می دونستی اینو؟بشین بابا،یه اصطلاحی داشت صادق هدایت برای اینایی که نشستن یکی یه چیزی بگه فوری بگن ما می دونستیم،که خب چون بی ادبیه از گفتنش معذورم ولی دوست داشتی برو کتاب توپ مرواری صادق هدایت رو بخون،بعد بیا احساست رو نسبت به من در هرچند جمله که خواستی بیان کن...چیه؟چرا این جوری نگاه می کنی؟بدت می آد کسی جوابتو بده؟خب نیا اینجا!منو که می شناسی!...خواهرا بردارا یه صلوات ختم کنن،این بود خاتمه درس و بحث این جلسه مون،شب مسواک بزنید و با دهن باز نخوابید یه وقت دیدید یه پشه مونگولی اشتباهی رفت اون تو کار دستتون داد...اینو برای خنده نگفتم بی مزه،چه نشسته من یه حرفی بزنم نکته بگیره،بشین حال نداریم،روز بزرگواران خوش! ؟
پی نوشت:بعضی جملاتم خطاب به فرد خاصیه که ازش شناخت دارم و می دونم روحیاتش چه جوریه،یه وقت شما به خودتون نگیرید(این جمله عمومی بود و انتظار جواب در کامنتدونی ازش ندارم!اینم باز برای همون شخص نوشتم!نیشخند) ؟