مگی خجالت زده گفت:ولی مادر من جواب نامه عاشقانه آقای بروک رو دادم! جو با ناراحتی مشتش را روی میز کوبید و گفت:ازلوری انتظار نداشتم! مادر مکثی کرد و در حالی که نگاهش معطوف به پنجره بود با لحنی جدی گفت:جو، برو به لوری بگو بیاد یه سر پیشمون، می خوام باهاش صحبت کنم!زنان کوچک.این اسم به گوشتون آشنا هست؟ این اسم یک رمانه که نویسنده آمریکایی خانم لوئیزا می آلکات نوشته و به فارسی هم ترجمه شده.یه سریال کارتونی هم به همین اسم-و البته با سانسور فراوون!- از شبکه یک سیما اول بار در نوروز 74 پخش شد که خیلی مورد توجه قرار گرفت و به رقم سانسورهای زیاد و مبهم شدن داستان،به خاطر تصویرسازی زیبا و در عین حال دوبلاژ هنرمندانه ای که در نسخه فارسی روی اون انجام شده بود میون بچه ها طرفدارای خاص خودشو پیدا کرد.چهار شخصیت اصلی داستان مگ، جو( کتی در نسخه فارسی)، بت و آمی(سارا در نسخه فارسی) دختران نوجوانی هستند که به همراه مادر و پیشخدمت سیاهپوستشون هانا به شهری ساحلی میان تا دور از هیاهوی جنگ زندگی آرومی رو داشته باشند.اخلاق خاص و منحصر به فرد هریک از قهرمانان داستان باعث می شه خواننده بسته به ویژگی های اخلاقی خودش با یکی از اونها همزاد پنداری کنه، مگی زیبا و نجیبه، جو(کتی) دوست داره نویسنده بشه و ضمنا رفتارش پسرونه است، بتی خجالتی و گوشه گیر ولی هنرمنده و آمی کوچکترین خواهر، رویای تبدیل شدن به دختری زیبا رو در سر داره و همیشه سعی می کنه مثل خواهراش رفتار کنه و هیچ دوست نداره بچه قلمداد بشه.

دوبله فارسی این سریال کارتونی شاید یکی از بهترین کارهای دوبلاژ بعد از انقلاب باشه، انتخاب صدای 4 تا خواهر بقدری خوب و مناسب صورت گرفته که ما باور می کنیم که با شخصیتهای واقعی طرفیم و بی درنگ باهاشون ارتباط برقرار می کنیم .مدیریت دوبلاژ این سریال بر عهده هنرمند باسابقه عرصه دوبله جناب آقای ناصر نظامی بود که به حق با سختگیری و دقتی نظامی وار کار بسیار قابل قبولی رو ارائه دادند.خانمها فریبا رمضان پور،فریبا شاهین مقدم، مهوش افشاری و رزیتا یار احمدی به ترتیب در نقش مگ،جو،بت و آمی حرف زدن و در این میان خانوم رمضان پور با ارائه کاری خوب و قابل قبول استارت موفقیت آمیزی زد.پیش از این او تنها در نقشهای کوچکی حرف زده بود که از جمله می شه به "آرام" برادر کوچولوی تندپا در سریال ممول اشاره کرد. فریبا رمضان پور کارشو از اواخر دهه شصت شروع کرد.اول بار صدای ایشونو در سریالهای شینگن و هانیکو شنیدم.بعد در سریال کارتونی ممول به جای آرام کوچولو حرف زد که به نظر من خیلی خوب و با نمک از آب در اومده بود.چهره خوب این گوینده باعث شد به عنوان مجری در یک برنامه علمی و یک مسابقه هفتگی ایفای نقش کنه ،سپس با درخشش در نقش مگی در سریال کارتونی زنان کوچک دوره جدیدی از فعالیت حرفه ای شو آغاز کرد.در فیلمهای سینمایی گویندگی کرد و به عنوان راوی وارد برنامه های علمی شد.خانم رمضان پور در حال حاضر یکی از گوینده های موفق ایرانه که صدای قاطع و رسای شو در قالب بیشمار نقشهای سینمایی همه روزه می شنویم. متاسفانه دیگه کمتر در نقشهای کارتونی صحبت کرده و فقط اخیرا در یک نسخه سریالی از کارتون پوکاهانتس صداشو شنیدم.شاید به این خاطر باشه که اکثر دوبلورهای سرشناس از گویندگی در کارتون ابا دارن و حتی موقع مصاحبه سعی می کنن از نقشهای کارتونیشون حرفی به میون نیارن، در حالی که به عقیده من نصف محبوبیت اون شخصیتها به خاطر صدای قشنگیه که در دوبلاژ فارسی براشون انتخاب شده، شخصیتهای دوست داشتنی و جاویدانی چون پینوکیو،روباه مکار، سندباد،مورچه خوار، رابین هود، زبل خان و بیشمار نمونه دیگه فقط به لطف صدای گرم و قشنگ دوبلورهای ایرانی به این درجه از محبوبیت رسیدن،ای کاش اساتید دوبله بیشتر به کارتونها اهمیت بدن و اجازه ندن صداهایی که هیچ شایستگی ندارن در قالب شخصیتهایی معروف حرف بزنن و موجب دلسردی مخاطبان بشن.شاید به نظر نیاد، ولی گوش بچه ها خیلی به صدا حساسه، صدای بد رو از خوب تشخیص می ده و قطعا با اون شخصیتی ارتباط برقرار می کنه که صدای مناسبی داشته باشه